W ostatnich latach rola podmiotów leczniczych nie ogranicza się już jedynie do pełnienia „misji leczenia” pacjentów, lecz także do osiągania celów organizacyjnych, czy biznesowych. Wynika to z nowelizacji reform dotyczących sposobu finansowania szpitali, nowelizacji ustawy o ubezpieczeniach społecznych, jak również z innych systemowych zmian politycznych w Polsce. Celem sprostania nowym wyzwaniom, personel medyczny powinien posiadać już nie tylko kompetencje z zakresu nauk medycznych, ale także z zakresu nauk o zarządzaniu, psychologii biznesu, czy komunikacji interpersonalnej.
Poprawa warunków zarządzania w polskich placówek opieki zdrowotnej, jest warunkiem koniecznym, aby w wyniku szerokich zmian na rynku usług medycznych, mogły one spokojnie funkcjonować i utrzymywać stabilną pozycję. Należy w tym celu doskonalić umiejętności kadry medycznej, w tym lekarzy, pielęgniarek i położnych oraz samych menedżerów służby zdrowia, przede wszystkim w obszarach nauk ekonomicznych, finansów, zarządzania oraz coachingu. Polskie programy studiów medycznych i pielęgniarskich nie uwzględniają przekazywania chociażby podstawowej wiedzy z wymienionych powyżej obszarów, dlatego też warto jednak zastanowić się nad poszukiwaniem alternatywnych form rozwoju dla jakże szerokiego grona tychże specjalistów.
Zarządzanie i organizacja w służbie zdrowia
Funkcjonowanie instytucji medycznej na rynku, uzależnione jest od kilku czynników, wśród których wymienić można m.in.: orientację prokliencką, umiejętności skutecznego wdrażania nowych metod i technik zarządzania, dbałość o prawidłowy przepływ środków finansowych, stosowanie nowych technologii medycznych, zabiegowych i operacyjnych przyczyniających się do zmniejszenia liczby powikłań oraz skrócenia czasu i zmniejszenia kosztów hospitalizacji pacjenta. Dodatkowo coraz większą wagę przykłada się również do takich funkcji podmiotów leczniczych jak promocja zdrowia czy profilaktyka prozdrowotna, które to przez lata były mocno niedoceniane. Coraz więcej mówi się także o marketingu usług medycznych, czyniąc tym samym z podmiotów ochrony zdrowia przedsiębiorstwa branży usługowej. W efekcie zmienia to całkowicie dotychczasową rolę pacjenta, czyniąc go jednocześnie odbiorcą tejże usługi.
Zastosowanie zarządzania coachingowego w placówkach ochrony zdrowia
Zastosowanie współczesnych koncepcji zarządzania w placówkach medycznych, pozwoliło uwypuklić te obszary funkcjonowania jednostek państwowej opieki zdrowotnej (POZ), które w największym stopniu oddziałują na pacjenta, czy personel medyczny, stwarzając tym samym pole do ich dalszego rozwoju. Coaching jest natomiast metodą, która dobrze zastosowana, pozwala w relatywnie krótkim czasie osiągać założone cele, poprawiać naszą efektywność, uzyskiwać nowe pokłady motywacji, a także zapał do walki z wszelakimi przeciwnościami.
Coaching sprawdza się dobrze nie tylko biznesie, życiu zawodowym czy osobistym. Jedną z nowatorskich koncepcji wykorzystania potencjału coachingu jest wdrożenie jego zasad do realiów funkcjonowania placówek ochrony zdrowia. Zastosowanie coachingu w sektorze usług medycznych niesie ze sobą wiele korzyści zarówno dla pacjentów jak i całego personelu medycznego. Mowa tu m.in. o jasnym przepływie informacji między obiema stronami, poczuciu troski o pacjenta zarówno podczas pobytu w szpitalu, jak i po jego zakończeniu, jak również klarownym wyrażaniu potrzeb bądź oczekiwań obu stron.
W celu sprostania wyzwaniom, jakie niesie ze sobą praca z chorymi, lekarzami czy pielęgniarkami, opracowano na studiach wyższych program studiów z zakresu coachingu medycznego. Studia te syntezują w sobie elementy wiedzy medycznej, nauk społecznych, filozofii oraz psychologii. Tak szeroki zasób materiału jest niezbędny do tego, aby dokładnie zrozumieć skomplikowaną sytuację pacjentów hospitalizowanych na różnych oddziałach szpitalnych, w szczególności jednak na onkologii, kardiologii, bariatrii czy oddziale medycyny paliatywnej.
Rola coacha medycznego
Zadaniem coacha medycznego jest tu nie tylko niesienie wsparcia chorym, ale także pomoc w odnalezieniu się w nowej rzeczywistości szpitalnej oraz w utrwaleniu nawyków leczenia po przebytej już hospitalizacji. Dobrą praktyką byłoby również zastosowanie komunikacji coachingowej w relacjach z pacjentami przez personel medyczny, zwłaszcza przez personel pielęgniarski.
Pacjenci o wiele lepiej przyjmują informację o złym stanie zdrowia, konieczności wykonania skomplikowanego zabiegu, czy o stosowaniu ścisłej diety do końca swojego życia w chwili, gdy informacje te przekazywane są wraz ze wszystkimi za i przeciw, w sposób dający odczuć, że nasza sytuacja jest faktycznie ważna i istotna dla lekarza bądź pielęgniarki, a nie, że jest to jedynie sucha informacja, która musi zostać przekazana lub wręczona w postaci zaleceń na kartce papieru. Dzięki takiemu podejściu można by jeszcze dokładniej koordynować cały proces leczenia pacjenta, od momentu jego pierwszego wejścia do placówki medycznej, aż do momentu całkowitego wyjścia z choroby.
Podsumowanie
Włączenie coachingu, na stałe, w struktury zarządzania polskich podmiotów leczniczych przyczyni się do wzrostu efektywności zatrudnionego tam personelu, co w efekcie przełoży się na poprawę jakość świadczonych w nich usług medycznych, a co najważniejsze również na dobro pacjentów.
Łukasz Wichulski
Manager, coach
Doktorant na Wydz. Zarządzania Uniwersytetu Łódzkie
Akademia Rozwoju Kompetencji
Wszelkie prawa zastrzeżone. Przedruk za zgodą autora